Krieg <-[e]s, -e> [kri:k, çoğul ˈkri:gə] ISIM eril
1. Krieg ASKERI:
2. Krieg (Art der Kriegsführung):
- Krieg
-
I. krie·gen1 [ˈkri:gn̩] FIIL geçişli fiil konuşma diline özgü
1. kriegen (bekommen):
4. kriegen TıP (befallen werden):
5. kriegen TıP (verabreicht bekommen):
6. kriegen (zur Welt bringen):
7. kriegen (bedacht werden):
9. kriegen (es schaffen):
- Lelantischer Krieg TARIH
-
| ich | kriege |
|---|---|
| du | kriegst |
| er/sie/es | kriegt |
| wir | kriegen |
| ihr | kriegt |
| sie | kriegen |
| ich | kriegte |
|---|---|
| du | kriegtest |
| er/sie/es | kriegte |
| wir | kriegten |
| ihr | kriegtet |
| sie | kriegten |
| ich | habe | gekriegt |
|---|---|---|
| du | hast | gekriegt |
| er/sie/es | hat | gekriegt |
| wir | haben | gekriegt |
| ihr | habt | gekriegt |
| sie | haben | gekriegt |
| ich | hatte | gekriegt |
|---|---|---|
| du | hattest | gekriegt |
| er/sie/es | hatte | gekriegt |
| wir | hatten | gekriegt |
| ihr | hattet | gekriegt |
| sie | hatten | gekriegt |
PONS OpenDict
Bir kelime, bir kelime grubu veya bir çeviri mi eklemek istiyorsunuz?
Lütfen PONS OpenDict için yeni bir giriş gönderin. Gönderilen öneriler PONS editörleri tarafından incelenir ve sonuçlara uygun şekilde dahil edilir.