

I. knal·len [ˈknalən] FIIL geçişsiz fiil
1. knallen +haben:
2. knallen +haben:
3. knallen +sein konuşma diline özgü (hart auftreffen):
II. knal·len [ˈknalən] FIIL geçişsiz fiil kişissiz eylem +haben
III. knal·len [ˈknalən] FIIL geçişli fiil
2. knallen (hart werfen):
Son·ne <-, -n> [ˈzɔnə] ISIM dişil
1. Sonne kein çoğul:
2. Sonne (Stern):


ich | knalle |
---|---|
du | knallst |
er/sie/es | knallt |
wir | knallen |
ihr | knallt |
sie | knallen |
ich | knallte |
---|---|
du | knalltest |
er/sie/es | knallte |
wir | knallten |
ihr | knalltet |
sie | knallten |
ich | habe | geknallt |
---|---|---|
du | hast | geknallt |
er/sie/es | hat | geknallt |
wir | haben | geknallt |
ihr | habt | geknallt |
sie | haben | geknallt |
ich | hatte | geknallt |
---|---|---|
du | hattest | geknallt |
er/sie/es | hatte | geknallt |
wir | hatten | geknallt |
ihr | hattet | geknallt |
sie | hatten | geknallt |
PONS OpenDict
Bir kelime, bir kelime grubu veya bir çeviri mi eklemek istiyorsunuz?
Lütfen PONS OpenDict için yeni bir giriş gönderin. Gönderilen öneriler PONS editörleri tarafından incelenir ve sonuçlara uygun şekilde dahil edilir.